Wróć do: MODELE

Dniepr-12

Dniepr-12

Dniepr-12 to ostatni model z dolnozaworowym silnikiem o pojemności 750 cm3 i z ręczną regulacją kąta wyprzedzenia zapłonu; również - ostatni z 6-woltową instalacją elektryczną.

Motocykl ten zaprojektowano specjalnie do użytkowania w trudnych warunkach drogowych. Wykorzystano w nim nadwozie modelu MT-10-36, a dzięki zastapieniu silnika górnozaworowego dolnozaworowym uzyskano większy moment obrotowy i większą elastyczność jego pracy, chociaż moc zmniejszyła się z 36 do 26 KM. Motocykl posiadał napęd na koło wózka (bez blokady), przekazywany przez znajdujący się w karterze przekładni głównej planetarny mechanizm różnicowy, wał kardana i reduktor. Napęd rozkładał się w stosunku 64% (tylne koło) do 36% (koło wózka), co odpowiadało rozkładowi obciążeń: motocykl 60-70%, wózek boczny 30-40%.

Wózek z napędem na koło nie powodował już ściągania motocykla w bok, nie wymagał już więc zbieżnego ustawiania. Równoległe koła wytwarzały znacznie mniejsze opory podczas jazdy, dzięki czemu kierowcy odnosili wrażenie, że silnik Dniepra-12 był mocniejszy niż w K-750. I chociaż motocykl ustępował innym modelom pod względem prędkości maksymalnej, a 6-woltowa instalacja nie odpowiadała już wymaganiom użytkowników, to jednak Dniepr-12 cieszył się dobrą opinią zarówno dzięki swej sprawności terenowej, jak i jakości wykonania.

Dniepra-12 produkowano od roku 1977, zarówno na potrzeby sił zbrojnych, jak i dla użytkowników cywilnych. Dla zaspokojenia rosnącego popytu w KMZ utworzono nowy cech nr 12, zajmujący się montażem tego modelu. Przez siedem lat codziennie montowano 5 wojskowych i 6-7 cywilnych maszyn tego typu. Łącznie powstało ich około 200 000. Nigdy jednak Dniepr-12 nie był często spotykanym modelem.

Dniepr-12